Songtext zu De Rynstroom
aen Iohan Wolphard, Heer te Brederode, Vryheer te Vianen.
Doorluchte Rijn, mijn soete droom,
Van waer sal ick u lof toesingen?
Mijn treckende geboortestroom,
Ghy koomt uit Zwitsersche Alpes springen,
Als hoofdaêr der begaefde Euroop.
De Donau, uw afkeerigh broeder,
Nam oostwaert op syn' snellen loop,
Ghy Noordwaert; doen een selve moeder,
Begort van regen ys en sneeuw,
V baerde voor soo menige eeuw.
Germanjen lagh noch wild begroeit
Van syn Hyrcynsche wilde wouden,
Tot dat het namaels werd besnoeit,
En door de tucht in toom gehouden.
Ten leste dorst ghy, strijdbre Rijn,
Den Tiber op syn feest bestoken;
Die voor u neegh, doen Constantijn
Van uwen oever opgebroken
Ging strijcken met den ouden roof
Van Rome en 't Heidensch bygeloof.
Ghy naemt het juck van Christus aen.
Men hoorde uw vrolijcke oevers schatren,
En scheent de heilige Iordaen
Te tarten met gedoopte watren.
Het Christen kruis en viel uw' rugh
Soo swaer niet, als weleer te draegen
Den last van Cesars legerbrugh
En Drusus, die u dede klaegen
Om vijftigh sloten swaer van steen,
Gebouwt langs uwe kanten heen.
Maer uw geloovigh Christendom
Beproeft werd, als het goud in d'oven,
Doen Attilaes verwoede trom
't Geruisch uws waters quam verdooven,
En verwde met onnosel bloed
En damde uw kil met kuische dooden,
En trapte met een' droncken voet
Op woeste steden, leegh gevloden,
Of brande uw hair af met syn toorts,
Beklad en druipend van veel moords.
Ghy schreide met een heesche keel
Den hemel aen, om troost verlegen;
Die sond u Karel, 't Rycksjuweel:
Dees kon d'onveilige oevers veegen
Van onduitsch en baldaedigh schuim,
Gelijck uw Constantijn voorheenen.
Doen kreeght ghy uwe randen ruim,
En saemelde uw verstroide steenen,
En saeght dien held vol godesvrucht
Syn' lusthof planten in uw lucht.
O onvermoeide molenaer,
O stedebouwer, schepedraeger,
O rijxgrens, schermheer in gevaer,
n vreemde, woeste stropende benden.
Wijnschencker, veerman, oeverknaeger,
Papieremaecker, schaf papier,
Daer ick uw glori op magh schryven,
Vw water dat ontvonckt mijn vier.
Mijn sinnen in uw wedde dryven,
En speelen als een dartle swaen,
Verleckert op uw wijngerdblaen.
Ghy schijnt een aerdsche regenboogh
Gekleed met levendige kleuren,
En tart den hemelschen om hoogh,
Die hierom nydigh schijnt te treuren.
De blaeuwe en purpre en witte druif
Verçiert uw stedekroon en locken,
En muscadelle wijngerdkuif.
De vlieten staen met wijngerdstocken
Rondom u, druipende van 't nat,
En offren elk hun watervat.
Daer is de Main, een pijnberghs soon,
De Moesel met haer appelvlechten,
De Maes, die met een myterkroon
Om d'eer met onsen Rijn wil vechten,
De Roer, die 't hair met riet vertuit,
De Necker, met een' riem van trossen,
De Lip, gedost met mosch en kruid
Van overhangende eicke bosschen,
En duisend andren min van roem,
Bekranst met loof en korenbloem.
Ghy streckt de voeten aen 't geberght,
Daer sich de Zwitsers in bescharmen,
Wanneer men hen om oorloogh verght:
Ghy grijpt de Noordzee met uw armen,
Waerin het heldeneiland leit,
Daer Bato sich ter nedersette,
En dat soo schuw van dienstbaerheid
D'uitheemsche beckeneelen plette,
En deê gevoelen dat de Rijn
Geschapen was om vry te zijn.
Ghy slingert, als de Griecksche slang,
Vw blaeuwe krullen om de struicken,
En groene bergen breed en lang,
En swelleght in soo veele kruicken
Van stroomen, dat uw lichaem swelt
Van watersucht, en parst de planten,
En schuurt soo menigh vruchtbaer veld,
En kabbelt aen de ruige kanten,
Nu tusschen bergh en krommen bult,
Nu door een dal met wijn gevult.
Al is uw eene keel versand,
Die 't huis te Britten plagh te schaeven,
Dat nu verdroncken leit op strand;
De Leek en d'Yssel doorgegraeven
Vergelden dubbel dese scha,
En leiden u met hooge dijcken
In zee, op dat uw ongena
De vlacke beemden niet koom strijcken
Met macht van regen, en geweld
Van sneeuw, dat inde sonne smelt.
De heldre en starrelichte vliet,
Die door den hemel vloeit by duyster,
Is d'Italjaensche Padus niet,
Noch oock de Nyl, Egyptens luister;
Neen seker, 't is de rijcke Rijn,
Wiens visschen, met een wuft gewemel,
In 't onbevleckte kristalijn
Van eenen onbetrocken hemel,
Met silvre schubben silverklaer
Als starren dolen hier en daer.
O suivre en blancke Rynmeermin,
Die my tot stervens toe kunt kittlen,
Ghy helpt veel sielen aen gewin,
En menigh Graef aen eeretittlen,
En landen aen een' hoogen naem.
Hoe menigh heeft u overtogen,
En met uw rand bepaelt syn faem?
Hoe dickwils saeght ghy met uw oogen
Het hooghgeboren Hollandsch bloed,
En voelde in't water synen gloed?
Het sy ick dan mijn ooghen sla
Op uw bisschoppelijcke torens:
Of met een lent van vaersen ga
Bevlechten uwe silvre horens:
Of volgh uw' wuften ommeswaey:
Of sing op 't ruisschen van uw baeren:
Of huppel op mijn Keulsche kaey:
Of koom door Bazel afgevaeren,
Daer ghy Erasmus grafste kust,
En wenscht het wijs gebeente rust:
Het sy ghy 's Keysers vierschaer schaeft
Te Spier, dat swart van pleiters grimmelt,
Daer Themis grijs en afgeslaeft
Bekommert sit, en 't pleit beschimmelt:
Het zy ghy brult in 't Binger loch:
Of Neerland drenckt met volle vaten,
En groeien doet van wijngerdsogh,
En ydle en sotte sorgen haeten:
Vw vocht bestelt mijn veder inckt,
Tot datse in zee met u verdrinckt.
Maer, och! ick schrey mijn oogen uit,
En sal noch in een' vliet verkeeren,
Om datter sulck een Hydra spruit
Wt kerckgeschil en haet van Heeren;
Een helsche Hydra vol vergift,
Die 's Rijns gesonde en soete boorden
Vergiftight, en gants Duitschland schift,
En groeit in onversoenbre moorden.
Een lang gewenst Verlosser vaegh
Het Rijck van 's Rijcks vervloeckte plaegh.
Hoe moedigh sal de Rijnsche Leck
Al schuimend bruisen langs Vianen,
Wen Wolphard, wachter van ons heck,
En d'eere der Nassausche vaenen,
Een iongen Soon geboren word,
In wiens gemoed de goude seden
Der overoudren zyn gestort,
En 's Vaders strenge dapperheden;
Een telgh, die weder bloeien doe
Den grysen stam van Brederoe.
De Rynsche Leck die teere ranck
Daer na met sachter tong sal lecken,
En vrolijck wiegen sonder dwanck;
Om met haer schaduw te bedecken
De Moeder, die nu met een schaer
Van schoone dochtren desen zegen
Verbeit, en wenscht om 't blyde iaer,
Gelijck een roosengaerd om regen.
De Hemel bouw dien vruchtbren hof,
En hellep my aen Wiegestof.
(ca. 1627)
Joost van den Vondel - De Rynstroom Songtext
zu De Rynstroom von Joost van den Vondel - De Rynstroom Lyrics Joost van den Vondel - De Rynstroom Songtekst van De Rynstroom door Joost van den Vondel - De Rynstroom Text De Rynstroom Joost van den Vondel De Rynstroom LiedtextNoch keine Übersetzung vorhanden.
